خوانش لاکانی روانپریشی رمان بوف کور

آراء و نظریات ژاک لاکان در زمینة ناخودآگاه، دگرگونی شگرفی رادر نقد ادبی پدید آورده است. وی با استفاده از مفهوم ضمیر ناخودآگاه فروید و زبان‌شناسیسوسور، به تبیین چارچوب نوینی از مفهوم ضمیر ناخودآگاه می‌پردازد. در این مقاله سعیبر آن است تا بر اساس نظریات لاکان ثابت شود راوی رمان بوف کور، سوژه‌ایروان پریش psychotic است که قادر به تطبیق خود با شرایط پیرامونی نیست و تحمل الزاماتاجتماعی را ندارد. انزوای حاصل از جدایی از جمع، سرآغاز توهماتی است که راوی بیماربوف کور در آن شرایط، خود را شایستة جهانی آرمانی می‌پندارد، او سوژه‌ایاست در گسترة نمادین که با مواجهه با فقدان و هجران، میل به دست‌یابی به امر واقعرا دارد و همواره با جابه‌جایی فانتزی‌های گوناگون درصدد دست‌یابی به لذت پایان‌ناپذیرJouissance است، بنابراین در آغاز به بیان اصطلاحات این نظریه‌پرداز هم چونگسترة «خیالی»، گسترة «نمادین» و سایر اصطلاحات و سپس با توجه به مفاهیم لاکانی بهنقد راوی بوف کور می‌پردازیم.